โน๊ต piano เพลง ลาวดวงเดือน

โน๊ต piano เพลง ลาวดวงเดือน
นิพนธ์โดย กรมหมื่น พิไชย มหินทโรดม
เรียบเรียงทาง piano โดย ประสิทธิ์ พยอมยงค์
บรรเลงโดยคุณ jeans77777


 

รวบรวมงานวิจัยระดับเสียงดนตรีไทย

มาดูกันว่าเขาจับเครื่องดนตรีไทยมาวัดความถี่ได้อะไรกันบ้าง

อาจจะอ่านงงนิสนึงเพราะเป็นการวิจัยโดยเด็กวิศวะซะเยอะเช่น

• การออกแบบและวิเคราะห์ความถี่ของเสียงระนาดเอกด้วยวิธีการไฟไนท์เอลิเมนต์
• การวิเคราะห์เสียงโน๊ตหลักขลุ่ยเพียงออ 
• ระบบเสียงดนตรีไทย
• การพัฒนาและสร้างชุดทดลองเพื่อศึกษาสเปกตรัมความถี่ของเสียงดนตรีไทย
• การพัฒนาและสร้างชุดทดลองเพื่อศึกษาสเปกตรัมความถี่ของเสียงดนตรีไทย (PDF)
• อุปกรณ์ปรับเสียงเครื่องดนตรีไทยอัตโนมัติ

เรื่องดนตรี - Pitch และ Pitch Class

• http://tunococ.blogspot.com/2005/08/pitc...class.html

Frequencies for equal-tempered scale

• http://www.phy.mtu.edu/~suits/notefreqs.html

ภาพข้างล่างเป็นความถี่ที่เขาวัดมาครับจากงานวิจัยเรื่อง "การวิเคราะห์เสียงโน๊ตหลักขลุ่ยเพียงออ"

ความถี่เสียงและระยะ pitch ของขลุ่ยเพียงออ

ความถี่เสียงและระยะ pitch ของระนาดเหล็ก

ที่มา: การวิเคราะห์เสียงโน๊ตหลักขลุ่ยเพียงออ

ที่มา: การออกแบบและวิเคราะห์ความถี่ของเสียงระนาดเอกด้วยวิธีการไฟไนท์เอลิเมนต์

มารู้จักความถี่เสียง (Pitch) และ Pitch Class

เป็นบทความดนตรีแบบแนวๆจาก http://tunococ.blogspot.com/2005/08/pitch-pitch-class.html ครับ ถ้าใครชอบคณิตศาสตร์และอยากรู้เรื่องทฤษฎีดนตรีก็เชิญอ่านโดยพลันครับ

มีหลายคนบอกให้เขียนเรื่องเกี่ยวกับดนตรี ก็เอาซะเลยละกัน ขอเริ่มจากพื้นฐานเลยหละนะ คนที่ไม่เคยรู้จะได้อ่านได้

ตอนนี้จะค่อย ๆ ให้นิยามของคำศัพท์ไปเรื่อย ๆ นะ

Pitch = ความถี่ของคลื่นเสียง

หน่วยของ pitch จะนิยมใช้อยู่ 2 หน่วยคือ Hz กับ ขั้นเสียง (6log₂Hz) การแปลงหน่วยจากขั้นเสียงเป็น Hz ทำได้ตามสมการ

s ขั้นเสียง = 2^s/6 Hz

แล้วก็ มีอีกหน่วยนึง เรียกว่า Octave คิดว่าหลายคนคงรู้จักอยู่แล้วหละ

1 Octave = 6 ขั้นเสียง

pitch ที่เรียกว่า "Middle C" มีความถี่ประมาณ 261.63 Hz (48.188 ขั้นเสียง) ต่อไปนี้เราจะเขียน C₄ แทน Middle C นะ

C D E F G A B

ตัวอักษรทั้ง 7 ตัวนี้ คาดว่าหลาย ๆ คนคงรู้จักแล้วหละ ในตอนนี้เราจะพูดถึงความหมายของตัวอักษรพวกนี้ในเรื่องของ pitch ก่อน

เพื่อให้ง่ายกับการเขียนต่อ ๆ ไป pitch ที่ใช้ถือว่าอยู่ในหน่วยขั้นเสียงนะ ดังนั้น x = y + 1 ก็จะหมายถึงว่า x สูงกว่า y อยู่ 1 ขั้นเสียง ต่อไปนี้เป็นนิยามของ "ตัวโน้ต"

1. A₄ = 440.00 Hz = 52.688 ขั้นเสียง (สังเกตว่า A₄ = C₄ + 4.5 ขั้นเสียง)
2. D_n = C_n + 1
3. E_n = D_n + 1
4. F_n = E_n + 0.5
5. G_n = F_n + 1
6. A_n = G_n + 1
7. B_n = A_n + 1
8. C_n+1 = B_n + 0.5

จะเห็นว่า C_n+1 = C_n + 6 ซึ่งแปลว่า C_n+1 สูงกว่า C_n อยู่ 1 octave (D E F G A B ก็มีความสัมพันธ์แบบนี้เหมือนกัน)

ตารางความถี่ของ pitch พวกนี้ ดูได้ "ที่นี่" นะ

Sharp (#), Flat (b), Double Sharp (x), Double Flat (bb)

นิยามเลยละกัน

ให้ p เป็น pitch (ในหน่วยขั้นเสียง)
p^# = p + 0.5
p^b = p - 0.5
p^x = p + 1
p^bb = p - 1

เช่น C₄^# (อาจจะเขียนเป็น C^#₄) จะเท่ากับ D₄^b (D^b₄) เพราะว่า

C₄^# = C₄ + 0.5
D₄ = C₄ + 1
ดังนั้น D₄^b = (C₄ + 1) - 0.5 = C₄ + 0.5 = C₄^#

Pitch Class

ถ้า p เป็น pitch (ในหน่วยขั้นเสียง) เราจะเขียน [p] แทน Pitch Class ของ p ซึ่งมีนิยามคือ

[p] = { q | q ≡ p (mod 6) }

บางที เราก็นิยมเขียนตัว C D E F G A B โดด ๆ แบบไม่มีเลขห้อย เพื่อหมายถึง pitch class ตัวอย่างเช่น

C = [C₁] = [C₂] = [C₃] = ...
F^# = [F₁^#] = [F₂^#] = [F₃^#] = ...

จบแค่นี้ก่อนละกัน คราวหน้ามาต่อเรื่อง scale

เดนนิส ดัตตั้น: ทฤษฎีความงามแบบดาร์วิน

ความสวยงามนั้นขึ้นอยู่กับผู้มองจริงหรือ? คนคนนี้คิดว่าไม่ เพราะเขาเชื่อว่ามันเชื่อมโยงกับทฤษฎีของ Charles Darwin ต่างหาก



Translated into Thai by Paninya Masrangsan
Reviewed by Tharit Tothong

เป็นเกียรติที่ได้มาที่นี่ และได้บรรยายเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญมากๆสำหรับผม ซึ่งก็คือความงาม ผมทำงานด้านปรัชญาทางศิลปะและความสุนทรีย์ เป็นอาชีพ ผมมีพยายามที่จะใช้ความรู้ ทางปรัชญา ทางจิตวิทยา เพื่อตอบว่าการรับรู้ความงามคืออะไร เรามีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับมันบ้าง หลังจากที่ผู้คนมากมายพยายามกันมานักต่อนัก นี่เป็นประเด็นที่ซับซ้อน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่า สิ่งต่างๆที่เราคิดว่าสวยงามนั้น มีหลากหลายเหลือเกิน ลองคิดดูสิครับ ทั้งใบหน้าของเด็กแบเบาะ เพลง "Harold in Italy" ของแบร์ลิออส ภาพยนตร์อย่าง "The Wizard of Oz" หรือละครของเชคอฟ ทิวทัศน์ของรัฐแคลิฟอร์เนียตอนกลาง ภาพวาดภูเขาไฟฟูจิของโฮคุไซ โอเปร่าอย่าง "Der Rosenkavalier" การทำลูกเตะประตูชัย ในนัดชิงแชมป์ฟุตบอลโลก ภาพ "Starry Night" ของ แวน โกฮ์ วรรณกรรมโดย เจน ออสเต็น เฟรด แอสแตร์ เต้นรำผ่านไปบนหน้าจอ ที่กล่าวมามีทั้งมนุษย์ รูปทรงในธรรมชาติ ผลงานทางศิลปะ และการกระทำจากทักษะของมนุษย์ คำนิยามของความงามที่ใช้ได้กับ ทุกๆสิ่งที่กล่าวมา คงไม่ง่ายนักที่จะหาได้



อย่างน้อยๆ ผมก็สามารถนำเสนอ ข้อมูลคร่าวๆของสิ่งที่ผมเรียกว่า ทฤษฎีที่มีอิทธิพลมากที่สุดด้านความงาม เท่าที่เราเคยมี ทฤษฎีนี้ไม่ได้มาจากปรัชญาทางศิลป์ ไม่ใช่จากนักวิชาการศิลปะโพสต์โมเดิร์น หรือนักวิจารณ์คนใหญ่คนโต ไม่ ทฤษฎีนี้ มาจากผู้เชี่ยวชาญ ด้านเพรียง หนอน และการสืบพันธุ์ของนกพิราบ คุณคงจะรู้ว่าใคร ชาร์ลส์ ดาร์วิน นั่นเอง แน่นอนว่า หลายๆคนคิดว่า ตัวเองรู้แล้วว่า ความงามคืออะไร ความงามขึ้นอยู่กับรสนิยมของแต่ละคน อะไรก็ตามที่กระตุ้นความรู้สึกของคุณ หรือที่บางคน โดยเฉพาะนักวิชาการเรียกว่า ความงามขึ้นอยู่กับรสนิยมทางวัฒนธรรม ของแต่ละคน ผู้คนเห็นด้วยว่าภาพวาด ภาพยนตร์ หรือบทเพลง มีความงาม เพราะสังคมของมนุษย์สอนให้เราชอบสิ่งคล้ายๆกัน ความพอใจจากความงามทั้งทางธรรมชาติและทางศิลปะ สามารถเข้าใจได้ โดยคนจากวัฒนธรรมต่างๆกันทั่วโลก ชาวญี่ปุ่นชื่นชอบบีโทเฟน คนประเทศเปรูรักภาพพิมพ์แบบญี่ปุ่น รูปปั้นอินคาถือว่าเป็นมรดก ของพิพิธภัณฑ์ในอังกฤษ ในขณะที่ วรรณกรรมของเชคสเปียร์ ได้รับการแปลเป็นภาษาหลักๆทุกภาษาทั่วโลก หรือพูดถึงดนตรีแจ๊ส หรือภาพยนตร์ของอเมริกา สิ่งเหล่านี้กระจายไปทุกที่ ศิลปะแต่ละชิ้นแต่ละอย่างแตกต่างกันมาก แต่คนในหลายๆวัฒนธรรม ก็กลับเห็นพ้องต้องกัน ในคุณค่าทางสุนทรียภาพ



เราจะอธิบายเหตุผล ของความเป็นสากลนี้ได้อย่างไร คำตอบที่ดีที่สุด คือการใช้ทฤษฎีการวิวัฒนาการของดาร์วิน มาอธิบายกระบวนการประเมินค่าทางความงาม ต้องคิดย้อนกลับไปในอดีต ว่ารสนิยมทางศิลปะของพวกเรานั้น เกิดขึ้นและคงอยู่มาถึงปัจจุบัน ได้อย่างไร ทั้งจากสมัยก่อนยุคประวัติศาสตร์ สิ่งแวดล้อมในยุคไพลสโตซีน ที่ถือว่าบรรพบุรุษของเราเป็นคนเต็มตัว และทั้งสิ่งแวดล้อมทางสังคม ที่นำวิวัฒนาการมาสู่มนุษย์ การคิดย้อนกลับนี้ ใช้ข้อมูลจากหลายแห่ง รวมทั้งบันทึกโบราณของมนุษย์ ที่ถูกสร้างในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ด้วย ซึ่งในที่นี้ ผมหมายถึงฟอสซิล ภาพวาดตามผนังถ้ำ เป็นต้น และเราก็ควรใช้ข้อมูล จากสิ่งที่พวกเรารู้ เกี่ยวกับรสนิยมของเผ่านักล่าในถิ่นทุรกันดาร ที่มีชีวิตรอดจนถึงศตวรรตที่19และ20ด้วย



ตัวผมเอง เชื่อมั่นมากๆว่า การรับรู้ถึงความงาม ในระดับอารมณ์และความพอใจที่แรงกล้า เกิดมาจากวิวัฒนาการทางจิตวิทยาของมนุษย์ ความสามารถในการเข้าใจความงาม เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่ดาร์วินกล่าวถึง ความสวยงามเป็นขั้นตอนการปรับตัว ที่เราพัฒนา และสร้างขึ้น ในการสร้างสรรค์ และความรื่นรมณ์ ต่องานศิลปะและสิ่งบันเทิง หลายท่านอาจจะทราบ วิวัฒนาการประกอบไปด้วยกระบวนการ 2 ชนิดหลัก ๆ อย่างแรกคือการคัดเลือกโดยธรรมชาติ จากการเปลี่ยนแปลงและการถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ ร่วมกับคุณสมบัติพื้นฐานทางกายภาพและสรีระ เช่น ที่มาของตับอ่อน ตา และ เล็บมือ การคัดเลือกโดยธรรมชาติใช้อธิบาย ความรู้สึกขยะแขยงได้ด้วย อย่างเช่น กลิ่นเหม็นของเนื้อเน่า หรือ ความกลัว เช่น การที่คนกลัวงู กลัวการยืนใกล้ปากเหว การคัดเลือกโดยธรรมชาติใช้ในการอธิบายความสุขได้เช่นกัน ความสุขทางเพศ ความชอบรสชาติของหวาน ของมัน และโปรตีน ซึ่งเป็นเหตุผลที่อาหารบางชนิดได้รับความนิยมสูง เช่น ผลไม้สุก ช็อคโกแล็ตมอลต์ และบาร์บีคิวกระดูกหมู



ปัจจัยสำคัญอย่างที่สองของกระบวนการวิวัฒนาการ คือความต้องการทางเพศ ซึ่งทำงานต่างจากกระบวนการอื่นๆ หางที่งดงามของนกยูง เป็นตัวอย่างที่คุ้นเคยกันดี มันไม่ได้มีวิวัฒนาการมาเพื่อความอยู่รอด ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นอุปสรรคด้วยซ้ำ เปล่าเลย หางของนกยูงน่ะ เกิดจากวิธีเลือกคู่ ของนกยูงตัวเมีย เรื่องเดิมที่เกิดขึ้นบ่อยๆ เป็นฝ่ายหญิงที่เป็นคนสร้างประวัติศาสตร์ แม้แต่ตัวดาร์วินเอง ก็เชื่อมั่นว่า หางของนกยูงตัวผู้ เป็นสิ่งสวยงามในสายตาของตัวเมีย เขาใช้คำพูดว่าอย่างนั้นเองจริงๆ ถ้าเราเข้าใจอย่างนั้นแล้ว เราก็สามารถพูดได้ว่า การรับรู้ความสวยงามเป็นวิธีที่วิวัฒนาการ ใช้ในการดึงดูดและรักษา ความสนใจ หรือแม้แต่ความหลงใหล เพื่อที่จะสนับสนุนให้เรา ตัดสินใจเลือกสิ่งที่เป็นประโยชน์มากที่สุด สำหรับการมีชีวิตรอดและการสืบพันธุ์ ความงามอาจเรียกได้ว่า เป็นการสื่อสารทางอ้อม ของธรรมชาติ เพราะคุณไม่มีทางได้รับคุณประโยชน์จากภูมิประเทศ ได้โดยตรงเหมือนการกินอาหาร และมันคงไม่ดีหากคุณกินลูกๆ หรือคนรักของคุณแน่ เช่นนั้นวิวัฒนาการจึงมีวิธีการ คือการทำให้พวกเขาดูดี สวยงาม ทำให้พวกเขามีแรงดึงดูดใจเหมือนแม่เหล็ก คุณรู้สึกพอใจเพียงแค่ได้มองพวกเขา



ลองนึกดูถึงแหล่งความงามที่สำคัญ แรงดึงดูด จากทิวทัศน์ที่สวยงาม ผู้คนจากวัฒนธรรมที่ต่างกัน จากทั่วโลก มีแนวโน้มที่จะชอบทิวทัศน์ที่คล้ายๆกัน เป็นภูมิประเทศที่บังเอิญคล้ายกับ ที่ที่บรรพบุรุษของเราอาศัยในยุคไพลสโตซีน วิวแบบนี้เห็นได้บ่อยๆใน ปฏิทิน โปสการ์ด ดีไซน์ของสนามกอล์ฟและสวนสาธารณะ และภาพเป็นในกรอบทองคำ ที่แขวนไว้ในห้องนั่งเล่น ทั้งในนิวยอร์คและนิวซีแลนด์ คล้ายกับสไตล์ศิลปะแนวฮัดสันริเวอร์ ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ มีหญ้าปกคลุม แซกซ้อนไปด้วยต้นไม้ขนาดเล็ก ต้นไม้ที่น่าดึงดูดส่วนใหญ่ แยกกิ่งก้านบริเวณใกล้พื้นดิน หรือเรียกอีกอย่างว่า เป็นต้นไม้ที่คนตะกายขึ้นได้ ถ้าหากว่ามีอันตราย ทิวทัศน์ที่มองเห็น วิวของแหล่งน้ำ หรือแม้แต่สิ่งที่อาจจะเป็นน้ำอยู่ไกลๆ สิ่งที่บ่งชี้ถึงสัตว์หรือนก รวมถึงความหลากหลายในพันธุ์พืช และสุดท้าย ฟังดีๆนะครับ คือทางเดิน หรือถนน ไม่ว่าจะเป็นริมตลิ่งแม่น้ำหรือชายหาด ที่ทอดยาวไปสุดสายตา เหมือนกับเชิญชวนให้เดินตามทางนั้นๆ ทิวทัศน์แบบนี้ถือว่าสวยงาม แม้แต่สำหรับผู้คนจากบริเวณ ที่ไม่มีภูมิประเทศแบบนั้น ทิวทัศน์อุดมคติแบบซาวันน่า เป็นหนึ่งในตัวอย่างที่ชัดเจนว่า มนุษย์จากทุกๆแห่ง มองเห็นความงาม ในภาพแบบคล้ายๆกัน



แต่บางคนอาจบอกว่า นั่นมันคือความงามตามธรรมชาติ แล้วความงามทางศิลปะล่ะ ขึ้นอยู่กับสังคมโดยเฉพาะเลยใช่มั้ย ไม่ ผมไม่คิดว่าอย่างนั้น และอีกครั้ง ถ้าลองมองดูยุคก่อนประวัติศาสตร์ เพื่อที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ส่วนใหญ่เรายอมรับกันว่า งานศิลปะที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษย์ คือภาพวาดฝาผนังถ้ำที่น่าทึ่ง ที่ถูกค้นพบที่ถ้ำลาสโคซ์ และถ้ำโชเว ถ้ำโชเว มีอายุประมาณ 32,000 ปี และมีรูปปั้นเหมือนจริงขนาดเล็ก รูปผู้หญิงและสัตว์ต่างๆจากสมัยเดียวกันด้วย แต่ฝีมือทางศิลปะและงานฝีมือของมนุษย์ มีมานานมากกว่านั้นมาก สร้อยคอเปลือกหอยสวยงาม ที่ดูเหมือนสิ่งที่คุณอาจจะหาได้ที่งานศิลปหัตถกรรมสมัยนี้ หรือสีทาร่างกาย ถูกค้นพบ จาก 100,000 ปีที่แล้ว



แต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดของวัตถุโบราณยุคก่อนประวัติศาสตร์ เก่าแก่กว่าสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมด สิ่งที่ว่านั่นคือ ขวานมือของวัฒนธรรมอาชูเลียน เครื่องมือหินที่เก่าที่สุดคือหินที่ใช้สับ จากช่องแคบโอลดูไวทางแอฟริกาตะวันออก ซึ่งมีอายุประมาณ2.5ล้านปี เครื่องมืออย่างง่ายพวกนี้ ถูกใช้งานเป็นเวลานานหลายพันศตวรรษ จนถึงประมาณ1.4ล้านปีก่อน เมื่อพวกโฮโมอีเรคตัส เริ่มลับหิน ให้เป็นแผ่นบางๆที่มีคม หรือบางครั้ง ก็ทำเป็นรูปไข่ แต่หลายครั้ง พวกเขาทำหินเป็นรูปทรง เหมือนใบไม้ที่มีสัดส่วนสวยงามดึงดูดสายตา ดูคล้ายรูปทรงของหยดน้ำตา ขวานมือแบบอาชูเลียนซึ่งถูกค้นพบครั้งแรก ที่บริเวณแซงต์อาซูลในฝรั่งเศส ในศตวรรษที่ 19 ยังสามารถพบได้เป็นพันๆชิ้น ทั้งในเอเชีย ยุโรป และแอฟริกา เกือบทุกที่ที่พวกโฮโมอีเรคตัส และพวกโฮโมเออร์กัสเตอร์เคยอาศัย ถ้าคิดดูถึงจำนวนขวานมือที่เราค้นพบแล้ว คงสรุปได้ว่ามันไม่ได้ถูกทำขึ้นมา เพื่อฆ่าสัตว์ ที่น่าตื่นเต้นกว่านั้นคือ เมื่อเปรียบเทียบกับเครื่องมือสมัยไพลสโตซีนอื่นๆแล้ว ขวานมือพวกนี้ ไม่มีรอยสึกหรอจากการใช้งาน บนขอบที่ละเอียดอ่อนของมันเลย บางชิ้นก็มีขนาดใหญ่เกินไป ที่จะใช้ฆ่าสัตว์ได้ ความสมมาตร วัสดุที่น่ามอง และที่สำคัญที่สุด คือทักษะช่างฝีมือชั้นดี ทำให้โบราณวัตถุพวกนี้ ดูสวยงามในสายตาคนสมัยใหม่อย่างเราๆด้วย



ดังนั้น วัตถุโบราณ ที่ทั้งเก่า ทั้งแปลกตา แต่ในขณะเดียวกัน กลับดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก มันมีประโยชน์อะไร คำตอบที่ดีที่สุดที่เรามี คือพวกมันเป็น งานศิลปะที่เก่าแก่ที่สุดที่เรารู้ เห็นเครื่องมือที่ถูกดัดแปลง ให้เป็นของที่มีค่าทางความงาม ของรูปทรงที่สละสลวย และความเชี่ยวชาญทางงานช่าง ขวานมือเหล่านี้ แสดงให้เห็นถึงความก้าวหน้าในวิวัฒนาการของมนุษย์ เครื่องมือที่สร้างใช้เป็น สิ่งที่ดาร์วินเรียกว่าสัญญาณทางสมรรถภาพ (fitness signals) ซึ่งหมายถึง สิ่งที่ใช้ในการแสดงออก เหมือนอย่างหางนกยูง เพียงแต่ว่า ไม่เหมือนกับขนหรือหาง เพราะขวานมือพวกนี้ ทำด้วยฝีมือมนุษย์ ขวานที่ถูกทำด้วยความชำนาญ หมายถึง ผู้ทำที่มีคุณสมบัติที่น่าปรารถนา ฉลาด การใช้กล้ามเนื้อที่ละเอียด ทักษะการวางแผน ความประณีต และบางครั้งก็หมายถึงความสามารถในการหาวัสดุหายาก ตลอดเวลาเป็นหมื่นๆรุ่น ทักษะเหล่านั้นนำมาซึ่งฐานะ แก่ผู้นั้นๆ ทำให้เขาได้เปรียบในด้านการสืบพันธุ์ มากกว่าคนอื่น ก็เหมือนกับประโยคเก่าๆที่ชอบใช้กัน ที่ก็ดูเหมือนว่าจะได้ผลมาตลอด "ทำไมคุณไม่มาเที่ยวถ้ำผมล่ะ เดี๋ยวผมจะได้ให้คุณดูชุดขวานมือของผม"



(หัวเราะ)



ยกเว้นแต่ เราไม่สามารถแน่ใจได้ว่า พวกโฮโมอีเรคตัส ที่ทำขวานมือเหล่านี้ สื่อสารกันอย่างไรโดยไม่มีภาษา มันยากที่จะจินตนาการ แต่มันเป็นความจริง โบราณวัตถุชิ้นนี้ ทำขึ้นมาโดยบรรพบุรุษตระกูลคน โฮโมอีเรคตัสหรือโฮโมเออร์กัสเตอร์ ประมาณ 50,000 ถึง 100,000 ปี ก่อนที่จะมีภาษาเสียอีก ด้วยเวลาที่ยาวนานเกินกว่าล้านปี วัฒนธรรมขวานมือ เป็นวัฒนธรรมที่ยาวนานที่สุด ในประวัติศาสตร์บรรพบุรุษตระกูลมนุษย์ ช่วงท้ายของตำนานขวานมือ โฮโมเซเปียนส์ ในที่สุด ก็ค้นพบวิธีใหม่ๆ สำหรับสร้างความบันเทิงในกลุ่ม ด้วยเรื่องตลก เรื่องเล่า การเต้นรำ หรือการแต่งผม ครับ การแต่งผม ผมขอย้ำเลย



สำหรับพวกเราคนสมัยใหม่ ความเชี่ยวชาญทางศิลป์ ถูกนำมาใช้ในการสร้างโลกในจินตนาการ ในงานวรรณกรรม ในภาพยนตร์ เพื่อที่จะสื่อถึงอารมณ์ที่แรงกล้า กับดนตรี ภาพวาด และการเต้นรำ แต่ว่า รากฐานอย่างหนึ่ง จากบรรพบุรุษของพวกเราก็ยังคงอยู่ ในความต้องการด้านความงาม ความงามที่เราพบ ในทักษะการแสดงต่างๆ จากถ้ำลาสโคซ์ ถึงพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ถึงคาร์เนกีฮอลล์ มนุษย์เรา มีรสนิยมถาวรสำหรับศิลปะ มาตั้งแต่กำเนิด เราพบความงาม ในสิ่งที่ทำออกมาดี



ครั้งหน้าที่คุณเดินผ่านหน้าร้านขายเครื่องเพชร จัดแสดงรูปทรงสวยงาม เป็นหินรูปทรงหยดน้ำตา อย่ามั่นใจนัก ว่านั่นเป็นผลจากวัฒนธรรมที่สั่งสอนคุณ ว่าเพชรที่ส่องประกายอยู่ตรงนั้นเป็นสิ่งสวยงาม บรรพบุรุษของคุณก็ชอบรูปทรงนั้น และค้นพบความงามในการผลิตมันออกมา ก่อนที่ พวกเขาจะรู้จักคำว่ารักซะอีก ความงามเป็นส่วนหนึ่งของรสนิยมของแต่ละคนจริงหรือ ไม่เลย มันอยู่ลึกลงไปในจิตใต้สำนึก เป็นของขวัญ จากทักษะที่ชาญฉลาด และชีวิตที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ของบรรพบุรุษที่เก่าแก่ที่สุดของเรา จากปฏิกิริยาของเราต่อรูปภาพ ถึงการแสดงอารมณ์ผ่านงานศิลปะ ถึงความงามทางดนตรี และท้องฟ้าราตรี ซึ่งจะอยู่กับเราและลูกหลาน ตลอดชั่วอายุขัยของมนุษยชาติ

ขอบคุณครับ



(ปรบมือ)

ต้นบรเทศ ออกแสนคำนึงชันเดียว (ระนาดคู่)

การแสดงจำลองบรรยากาศประชันระนาดแบบชนราง เพลง ต้นบรเทศ ออกแสนคำนึงชันเดียว

ค้างคาวกินกล้วย ออกเพลงเกี่ยวข้าว ประชันระนาด

มีโอกาศได้ไปแสดงดนตรีงาน event ลักษณะงานเป็นการจำลองบรรยาศงานวัดไทยๆ มีการประชันระนาดแบบชนรางด้วย


ค้างคาวกินกล้วย ออกเพลงเกี่ยวข้าว

การตั้งเสียงดนตรีไทยด้วยเครือง tunner

งานวิจัยเกี่ยวกับเสียงดนตรีไทยมีเยอะครับแต่ปัญหาคือไม่รู้จะเอาไปใช้อย่างไร ตัวเลขอะไรก็ไม่รู้และนักดนตรีกับตัวเลขก็ไม่ค่อยถูกกันซะด้วย ปัญหานี้แก้ไม่ยากครับเพียงแค่รู้จักการทำงานของ tuner ซักนิดก็ปรับได้แล้ว สำหรับคนที่ไม่ชอบคำนวณตัวเลขเยอะๆ ก็ลงมาดูหัวข้อที่ 5 ได้เลยครับ

1. รู้จักระบบเสียงของ tuner

เครื่อง tuner เป็นเครื่องตั้งเสียงสากลโดยที่เสกลเสียงสากลใน 1 octave (คู่แปด) จะแบ่งเป็น 12 เสียงเท่าๆกัน ค่ามาตรฐานเสียง concert pitch ของโนต A4 (เสียงลา) ที่ 440 Hz จากความถี่หลักนี้เองเครื่อง tuner มันก็จะคำนวณความถี่ของตัวโน๊ตตัวต่อๆไปด้วยสมการที่ 1


         ....(1)

จากสมการที่ 1 จะเห็นว่านี้จะแบ่งตัวโน๊ต 1 คู่แปดเป็น 12 เสียงเท่าๆกัน และเสียงที่ห่างกัน 1 octave (คู่แปด)ความถี่จะมากกว่า 2 เท่า สำหรับตัวโน๊ตตัวต่อไปก็เกิดจากการแทนค่า n ลงไปตามสูตรแทนค่าลบก็ได้เสียงต่ำลง แทนค่าบวกก็ได้เสียงสูงขึ้น ตัวอย่างตามตารางที่ 1

n	ชื่อโน๊ต	ความถี่
-2	G	391.9954
-1	G#	415.3047
0	A	440
1	A#	466.1638
2	B	493.8833
3	C	523.2511
4	C#	554.3653
5	D	587.3295
6	D#	622.254
7	E	659.2551
8	F	698.4565
9	F#	739.9888
10	G	783.9909
11	G#	830.6094
12	A	880
13	A#	932.3275

ถ้าใครไม่อยากคำนวณตามสูตรให้ปวดหัวก็ใช้กล่องข้างล่างก็ได้ครับ อยากเริ่มที่ตัวโน๊ตตัวไหน (Initial tone) ก็ได้ แบ่ง 1 คู่แปดเป็นกี่ขั้น (Steps) ก็ได้ตามใจ

Frequency calculation for different octave intervals

Initial tone  Hz  Step  of  steps       ↓    Frequency  Hz

ที่มา: http://www.sengpielaudio.com/calculator-centsratio.htm

2. การทำงานของ tuner

 
ในการตั้งเสียงเครื่อง tuner ก็จะมีไมค์รับเสียงก็จะวัดค่าความถี่ที่เราเล่นนำไปเปรียบเทียบกับความถี่ที่คำนวณในเครื่องจากสมการที่ 1 แล้วแสดงผลออกที่หน้าจอว่าสูงไปหรือต่ำไป ความห่างระหว่างความถี่ของตัวโน๊ตสองตัวจะมีหน่วยวัดเป็น cents ซึ่งสามารถคำนวณได้ดังสมการที่ 2

          .....(2)

ตั่วอย่าง จากโน๊ต A ในเครืองมีความถี่ 440 Hz แต่วัดจากไมค์ได้ 450 Hz เครื่องก็จะคำนวณตามสูตร



ได้ตัวเลขก็โชว์ในหน้าจอว่าโน๊ตตัว A ที่เราเล่นสูงกว่า A มาตรฐานไป 38.9577 cent เราก็ปรับเสียงเครื่องดนตรีลงจนความถี่เท่ากันก็ได้เสียง A ตรงมาตรฐานที่ต้องการ

3. ฟังก์ชั่น calibration

คำว่า Calibration มาจากคำว่า Calibre แปลว่า Level of quality ดังนั้น Calibrate จึงแปลว่า ทำให้มี Level of Quality


การทำงานของฟังก์ชั่นนี้คือปรับที่ตัวโน๊ตตั้งต้น (Initial tone) ตัวเดียวคือเสียง A4 ที่ 440 Hz เป็นอะไรก็ได้ตามใจแล้วเสียงทุกตัวโน๊ตก็จะยกขึ้นหรือต่ำลงเป็นระยะ cents เดียวกันทั้งหมด ปกติจะปรับได้ตั้งแต่ 430 ถึง 450 แล้วแต่เครื่อง

ฟังก์ชั่น Calibration ส่วนใหญ่จะใช้งานเวลาจะไปเล่นคอนเสริทบนเวที แล้วต้องตั้งเสียงให้สูงกว่าปกตินิดหน่อยเพื่อเวลาเจอสปอร์ทไลท์ส่องจะร้อนแล้วเสียงจะเพี้ยนต่ำมาพอดี เพื่อให้เป็นมาตรฐานเดียวกันก็นัดกันตั้งเครื่องดนตรีของแต่ละคนที่ A=442 พอขึ้นบนเวทีเจอความร้อนเสียงก็จะเพี้ยนมาที่ A=440 แป๊ะ (ทำให้มี Level of Quality สมชื่อจริงๆ)

4. ปรับ Calibration ครั้งเดียวแล้วตัวโน๊ตทุกตัว สูงขึ้น/ต่ำลง เป็นระยะเท่าๆกันได้อย่างไร ?

มาตรฐานเครื่องจะตั้งค่า A4 ไว้ที่ 440 ซึ่งเครื่องก็จะคำนวณความถี่เก็บไว้ในหน่วยความจำมาชุดนึงให้เป็น f1
ถ้าเราตั้ง A4 ที่ 442 เครื่องก็จะคำนวณความถี่มาเก็บไว้ในหน่วยความจำอีกชุดนึงให้เป็น f2 ซึ่งโน๊ตสองตัวนี้ห่างกัน 7.851 cents

ให้

....(3)
....(4)
โดยที่ n={ .. ,-2, -1, 0, 1, 2, 3, ..}

นำสมการที่ (3) และ (4) แทนค่าในสมการที่ (2) เพื่อหาความห่างของตัวโน๊ต 2 ตัวที่ต่ำแหน่ง n ใดๆเท่ากับ



c=7.851 cents .....(5)

จากสมการที่ ( 5 )ได้ค่าออกมาเป็นค่าคงที่ที่ 7.851 cent แปลว่าถ้าเราใช้ฟังค์ชั่น calibration ที่ตัวโน๊ต A4 เพียงครั้งเดียวเสียงทุกตัวโน๊ตก็จะสูงขึ้นเป็นระยะที่เท่ากันที่ 7.851 cents

5. การประยุกต์ตั้งเสียงดนตรีไทยด้วย tuner

ดังนั้นจากความรู้เรื่อง calibration นี้สามารถนำมาประยุกต์ในการตั้งเสียงดนตรีไทยได้ โดยต้องรู้ว่าโน๊ตตัวนั้นสูงหรือต่ำจากมาตรฐานไปกี่ cents แล้วไปปรับที่ calibration ของเครื่อง tuner

ขั้นตอนดังนี้

1. หาเสียงหลักซักเสียง สมติให้ เสียงลา เท่ากับ 375
2. แบ่งความถี่เริ่มต้นเป็น 7 เสียงเท่าด้วยสมการ  
3. นำความถี่ที่ได้ไปเปรียบเทียบกับเสียงสากลมาตรฐานที่ A= 440 ว่าไกล้เีคียงตัวโน๊ตไหน
4. วัดความห่างของโน๊ตจากการคำนวณในข้อ 2 กับโน๊ตมาตรฐานในข้อ 3 ด้วยสมการ 
   ข้อ 2 -4 มีคนคำนวณมาให้เสร๊จสรรพแล้วในเว็ป http://www.thaikids.com/tune.htm ไม่ต้องปวดหัวคำนวณเองครับ
5. คำนวณว่าต้องตั้งฟังก์ชั่นฟังก์ชั่น Calibration ในเครื่อง tuner เป็น A=? ด้วยสมการ
   
   
   
   
   ................(6)

 
นำค่า Cent จากตารางการคำนวณของเว็ป thaikids มาแทนค่าในสมการที่ 6 จะได้ผลลัพท์ตามตาราง

	ความถี่ (Hz)	เสียงสากล	Cent	Calibration
ด	228.5651	Bb	-33.9	431.468
ร	252.3563	B	37.6	449.6607
ม	278.6239	C#	9	442.2933
ฟ	307.6258	Eb	-19.6	435.0467
ซ	339.6464	F	-48.2	427.9187
ล	375	F#	23.3	445.9618
ท	414.0336	G#	-5.3	438.655

ปัญหาที่พบคือ

•  เครื่อง tuner ตั้งค่า Calibration เป็นทศนิยมไม่ได้
• ค่าที่คำนวณได้เกินช่วง Calibration ของเครื่อง เช่น 427 เครืองทำได้แค่ 430

คุณพระช่วย - เพลงนกขมิ้น

เพลงนกขมิ้นครับ ดันแปลงมาจากเพลงไทยเดิม